با كمك هابل به دست آمد
شواهدی جدید از نقش سیاهچاله در تولد ستارگان
گروه هوش مصنوعی: سیاهچاله تنها موجب نابودی ستاره ها و متلاشی شدن آنها نمی شوند بلکه می توانند موجب تشکیل آنها نیز شوند و دانشمندان حالا این پدیده را در یک کهکشان کوتوله نزدیک مشاهده کرده اند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، در مرکز بیشتر کهکشان های بزرگ، ابرسیاهچاله ها قرار دارند که جرم آنها میلیونها تا میلیاردها برابر جرم خورشید منظومه شمسی ما است. برای مثال در قلب کهکشان راه شیری "کمان ای*" (*Sagittarius A) قرار دارد و جرم آن حدود ۴.۵ میلیون برابر خورشید است.
اخترشناسان قبل از این شاهد تخریب ستاره ها توسط ابرسیاهچاله ها بوده اند با این وجود پژوهشگران علاوه بر این کشف کردند که سیاهچاله های کلان جرم جریانات قدرتمندی به سمت خارج ایجاد می کنند که می تواند ابرهای متراکم را تغذیه کند و ستاره ها از این ابرها متولد می شوند.
تشکیل ستاره توسط سیاهچاله در کهکشان های بزرگ قبل از این دیده شده بود اما شواهد کمی از رخ دادن چنین فعالیتی در کهکشان های کوتوله وجود داشت. کهکشان های کوتوله حدودا ظاهری شبیه به کهکشان های تازه متولد شده بلافاصله بعد از شکل گیری جهان دارند. بدین سبب به قول "زاخاری شوته"(Zachary Schutte) نویسنده اصلی این مقاله و اخترشناس دانشگاه ایالتی مونتانا، کاوش نقش سیاهچاله ها در تولد ستارگان در کهکشان های کوتوله می تواند بینشی در مورد این که چگونه کهکشان های جوان در جهان اولیه قسمتی از ستاره های خودرا ایجاد کردند، فراهم آورد.
در مطالعه ای جدید، دانشمندان کهکشان کوتوله "Henize ۲-۱۰" را مورد بررسی قرار دادند. این کهکشان در فاصله ی ۳۴ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی جنوبی قطب نما(Pyxis) قرار دارد.
برآوردهای اخیر نشان میدهد که این کهکشان کوتوله جرمی حدود ۱۰ میلیارد برابر خورشید دارد در مقابل می توان گفت جرم کهکشان راه شیری حدود ۱.۵ تریلیون برابر خورشید است.
"امی رینز"(Amy Reines) از دانشگاه ایالتی مونتانا، یک دهه قبل تشعشعات رادیویی و ایکس را از کهکشان "Henize ۲-۱۰" کشف کرد که نشان می داد این کهکشان کوتوله یک هسته ی سیاهچاله ای با جرم حدود سه میلیون برابری خورشید دارد. بااینکه اخترشناسان می گویند که ممکنست این تشعشعات ناشی از انفجار یک ستاره موسوم به ابرنواختر باشد.
در این مطالعه جدید، پژوهشگران بر روی گازهای پیچ خورده ای از قلب کهکشان "Henize ۲-۱۰" با طول ۴۹۰ سال نوری تمرکز کردند که در آن گاز یونیزه حامله الکتریکی با سرعت ۱.۱ میلیون مایل در ساعت (۱.۸ میلیون کیلومتر در ساعت) جریان دارد. این جریانات مانند یک بند ناف به یک منطقه تولد ستارگان در فاصله ی ۲۳۰ سال نوری از مرکز کهکشان "Henize ۲-۱۰" وصل شده بودند.
"شوته" می گوید: این جریانات به گازهای متراکم محل تشکیل ستارگان برخورد می کرد. پژوهشگران دریافتند که خوشه های تازه متولد شده ستارگان حدود چهار میلیون سال سن دارند و جرمی ۱۰۰ هزار برابری نسبت به خورشید دارند.
دانشمندان با کمک تصاویر با جزییات هابل موفق به کشف الگویی پیچ خورده در جریانات شدند. مدلهای کامپیوتری آنها نشان می داد که ممکنست این ساختار به سبب پیشروی و حرکت سیاه چاله به وجود آمده باشد. از آن جا که ابرنواخترها چنین الگوهایی ایجاد نمی کنند بدین سبب می توان اظهار داشت که کهکشان "Henize ۲-۱۰" در مرکز خود یک سیاهچاله دارد.
"شوته" می گوید: قبل از این که ما این کار را انجام دهیم، تشکیل ستاره در نتیجه ی فعالیت ابرسیاهچاله ها تنها در کهکشان های بزرگ تر دیده شده بود.
او اضافه کرد: در آینده، پژوهشگران کهکشان های کوتوله بیشتری را بررسی خواهند کرد بااینکه انجام چنین کاری دشوار است برای اینکه منظومه هایی مشابه "Henize ۲-۱۰" رایج نیستند و دستیابی به رصدهای باکیفیت بالا کار دشواری است. با این وجود زمانی که تلسکوپ فضایی جیمز وب آغاز به کار کند ما ابزار جدیدی برای کاوش این منظومه ها خواهیم داشت.
"شوته" و "رینز" در روز ۱۹ ژانویه یافته های خودرا در مجله Nature به چاپ رساندند.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب