درمان زخم های مزمن دیابت با ترکیب به دست آمده از یک درخت
به گزارش گروه هوش مصنوعی، پژوهشگران انگلیسی در آزمایش روی حیوانات تلاش کردند از شیره یک درخت در استرالیا برای درمان زخم های مزمن دیابت استفاده نمایند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از نیو ساینتیست، زخم های مزمن در افراد مبتلا به دیابت، رایج هستند، چونکه گردش خون ضعیف و سایر علایم سبب کند شدن بهبود زخم می شوند. تخمین زده می شود که هفت درصد از جمعیت بزرگسال بریتانیا، زخم های مزمن دارند و زخم پا ناشی از دیابت که نوعی زخم مزمن است، بیشتر از یک چهارم افراد مبتلا به دیابت را تحت تأثیر قرار می دهد. چنین زخم هایی دردناک هستند و خطر عفونت بالایی دارند.
این زخم ها عموما با تمیز نگه داشتن و استفاده از آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن هرگونه عفونت باکتریایی درمان می شوند، اما پزشکان تمایل دارند که استفاده از آنتی بیوتیک ها را کاهش دهند تا تکامل یافتن باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک را به حداقل برسانند.
یک داروی ضد میکروبی جدید که از شیره گیاهی یک درخت در استرالیا به دست می آید، برای درمان زخم های مزمن در آزمایش های حیوانی امیدوارکننده است.
"دیوید توماس" (David Thomas)، پژوهشگر "دانشگاه کاردیف" (Cardiff University) و همکارانش در جستجوی جایگزین ها، ترکیبات به دست آمده از شیره درخت "Fontainea picrosperma" را که در استرالیا رشد می کند، بررسی کردند. پژوهشگران پیش تر ترکیبات به دست آمده از شیره این درخت را بعنوان درمان بالقوه سرطان مورد بررسی قرار داده بودند.
توماس و همکارانش، طیف گسترده ای از ترکیبات را مورد بررسی قرار دادند و مولکولی به نام "EBC-1013" را بعنوان یک گزینه امیدوارکننده شناسایی نمودند. آنها ژل حاوی EBC-1013 را روی دو حیوان آزمایش کردند؛ گوساله ها و موش هایی که برای مدل سازی دیابت با زخم های مزمن استفاده می شدند.
در گوساله هایی که با EBC-1013 درمان شدند، ۷۵ درصد زخم ها بعد از ۲۸ روز بهبود یافتند. این در حالی بود که تنها ۲۵ درصد زخم ها درمان نشده بودند. در موش ها، بهبود کامل زخم در پنج حیوان از هفت حیوانِ مورد بررسی، مشاهده شد؛ در حالیکه هیچ یک از هفت زخم در گروه کنترل شده بهبود نیافت.
پژوهشگران اعتقاد دارند که این دارو به دو روش اصلی عمل می کند؛ هدف قرار دادن جوامع باکتریایی در زخم و القای بهبودی پوست.
باکتری ها در زخم ها، یک شبکه چسبناک به نام بیوفیلم را می سازند. این تجمعات نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند و درمان زخم های مزمن را دشوار می کنند. این درمان جدید، ساختار بیوفیلم را مختل می کند. همچنین، مشخص شد که این درمان، تولید سلول ها و پروتئین های التهابی را القا می کند.
توماس که می خواهد این درمان را در آزمایش های بالینی بررسی کند، اظهار داشت: این دارو می تواند به تنهایی یا همراه با آنتی بیوتیک ها، با دوز کمتری نسبت به آنچه هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده گردد.
"متیو هاردمن" (Matthew Hardman)، پژوهشگر "دانشگاه هال" (University of Hull) اظهار داشت: یافتن یک ترکیب فعال که هم بیوفیلم زخم را مختل کند و هم مستقیما به بهبود زخم کمک نماید، هیجان انگیز است. چالش بعدی، نشان دادن این مورد است که این یافته های پیش بالینی به درمان بالینی تبدیل می شوند و میتوان آنها را به درمانی ایمن و مقرون به صرفه برای زخم های مزمن و غیر قابل التیام تبدیل کرد.
نتایج این پژوهش، در مجله "Science Translational Medicine" به چاپ رسید.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب