کاوش یک شهر گمشده در اعماق اقیانوس
به گزارش گروه هوش مصنوعی، پژوهشگران به کاوش شهر گمشده ای در اعماق اقیانوس اطلس پرداخته اند که در سال ۲۰۰۰ کشف شده و مجموعه ای از برج های صخره ای در بلندای یک کوه زیر آب است.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از اس ای، نزدیک به قله ی یک کوه در زیر آب در غرب خط الراس میانی اقیانوس اطلس، منظره ای ناهموار از برج های صخره ای از تاریکی سر برآورده است که دیوارها و ستون های کربناته آنها در نور وسیله نقلیه ای که از راه دور برای کاوش فرستاده شده، به رنگ آبی درآمده است.
ارتفاع این برج ها متغیر است و بعضی از آنها تا ارتفاع ۶۰ متر هم می رسند. پژوهشگران می گویند این یک «شهر گمشده» در اعماق اقیانوس است.
میدان گرمابی(هیدروترمال) شهر گمشده که در سال ۲۰۰۰ توسط دانشمندان کشف شد، در عمق بیشتر از ۷۰۰ متری زیر سطح آب قرار دارد و طولانی ترین محیط تهویه شناخته شده در اقیانوس است. تابحال هیچگاه هیچ چیز دیگری مانند آن پیدا نشده است.
میدان گرمابی شهر گمشده که اغلب به آن «شهر گمشده» گفته می شود، منطقه ای از دریچه های گرمابی قلیایی دریایی است که در توده آتلانتیس در تقاطع بین خط الراس میانی آتلانتیک و گسل تبدیل آتلانتیس در اقیانوس اطلس واقع شده است. این محل میزبان سنگ های آذرین فعال و غیرفعالی است که مولکول های ساده زیادی مانند متان و هیدروژن تولید می کنند که برای حیات میکروبی ضروری هستند. به این ترتیب، از آن بعنوان یکی از مکانهای اصلی جهت بررسی منشاء حیات بر روی زمین و دیگر سیارات مشابه آن یاد می شود.
گوشته ی زمین در این قسمت رو به بالا می آید و برای حداقل ۱۲۰ هزار سال و شاید بیشتر با آب دریا واکنش نشان داده و هیدروژن، متان و سایر گازهای محلول را به اقیانوس پمپاژ کرده است.
در شکاف های دریچه های این میدان گرمابی، هیدروکربن ها جوامع میکروبی جدید را حتی بدون حضور اکسیژن تغذیه می کنند.
کوره هایی که گازهایی با دمای ۴۰ درجه سانتیگراد را به اقیانوس پرتاب می کنند، محل زندگی جمعیت فراوانی از حلزون ها و سخت پوستان هستند. حیوانات بزرگتر مانند خرچنگ، میگو، خارپشت دریایی و مارماهی در این منطقه نادر هستند، اما وجود دارند.
با وجود طبیعت خشن این محیط، به نظر می آید که مملو از زندگی است و پژوهشگران فکر می کنند ارزش توجه و حفاظت از جانب ما را دارد.
در حالیکه میدان های گرمابی دیگری مانند این احتمالا در جای دیگری از اقیانوس های جهان هم وجود دارد، این تنها میدان این چنینی است که کاوشگرها تابحال توانسته اند آنرا کاوش کنند.
هیدروکربن های ساخته شده توسط دریچه های شهر گمشده از دی اکسید کربن اتمسفر یا نور خورشید تشکیل نشده اند، بلکه از واکنش های شیمیایی در اعماق بستر دریا به وجود آمده اند.
از آنجاییکه هیدروکربن ها بلوک های سازنده حیات هستند، این احتمال را مطرح می کند که حیات روی زمین از زیستگاهی مانند این سرچشمه گرفته باشد.
یک میکروبیولوژیست به نام ویلیام برازلتون در سال ۲۰۱۸ ضمن اشاره به قمرهای زحل و مشتری اظهار داشت: این نمونه ای از نوعی اکوسیستم است که می تواند در انسلادوس یا اروپا (قمرهای مشتری) در همین لحظه فعال باشد و شاید در مریخ در گذشته فعال وجود داشته است.
برخلاف دریچه های آتشفشانی زیر آب که دودکش های سیاه نامیده می شوند و بعنوان نخستین زیستگاه احتمالی هم نام گذاری شده اند، اکوسیستم شهر گمشده به گرمای ماگما وابسته نیست.
دودکش های سیاه عموما مواد معدنی غنی از آهن و گوگرد تولید می کنند، در حالیکه دودکش های شهر گمشده تا ۱۰۰ برابر بیشتر هیدروژن و متان تولید می کنند.
برج های کلسیتی شهر گمشده هم بسیار بسیار بزرگتر از دودکش های سیاه هستند که نشان داده است آنها برای مدت طولانی تری فعال بوده اند.
بلندترین آنها به نام خدای دریا در داستان های اساطیری یونان باستان، پوزایدون نام گرفته است و بیشتر از ۶۰ متر ارتفاع دارد.
متأسفانه، دانشمندان تنها کسانی نیستند که اجازه فعالیت در این منطقه به آنها داده شده است. در سال ۲۰۱۸ اعلام گردید که لهستان حق استخراج از اعماق دریای اطراف شهر گمشده را به دست آورده است. در حالیکه هیچ منبع گرانبهایی برای لایروبی در خود این میدان گرمابی وجود ندارد، تخریب محیط اطراف آن می تواند عواقب ناخواسته ای داشته باشد.
دانشمندان اخطار می دهند که هر توده یا تخلیه ای که به واسطه این کار ایجاد شود، می تواند به سادگی این زیستگاه قابل توجه را نابود کند.
ازاین رو بعضی از کارشناسان خواهان ثبت شهر گمشده در لیست میراث جهانی هستند تا پیش از این که دیر شود از شگفتی های طبیعی آن محافظت کنند. چون که شهر گمشده برای ده ها هزار سال بعنوان شاهدی بر نیروی پایدار حیات و زندگی روی زمین بوده است.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب