نورالینک کنترل بازوی رباتیک با ایمپلنت مغزی را آزمایش می کند
گروه هوش مصنوعی: شرکت رابط مغز و کامپیوتر ایلان ماسک درحال راه اندازی یک مطالعه جدید برای آزمایش این است که آیا دستگاه بی سیم آن می تواند یک بازوی رباتیک را کنترل کند یا خیر.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا، شرکت ایمپلنت مغزی ایلان ماسک به نام نورالینک، روز سه شنبه اعلام نمود که درحال راه اندازی مطالعه ای برای آزمایش ایمپلنت خود برای یک کاربرد جدید است که به افراد اجازه می دهد تنها با بهره گیری از افکار خود یک بازوی رباتیک را کنترل کنند.
به نقل از وایرد، نورالینک در پستی در رسانه اجتماعی ایکس نوشت: ما هیجان زده هستیم که تایید و راه اندازی یک آزمایش امکان سنجی جدید را برای بسط کنترل رابط مغز و کامپیوتر با بهره گیری از ایمپلنت N1 اعلام نماییم.
رابط مغز و کامپیوتر، سیستمی است که به فرد اجازه می دهد مستقیما دستگاه های بیرونی را با امواج مغزی خود کنترل کنند. این دستگاه با خواندن و رمزگشایی سیگنال های حرکتی مورد نظر از نورون ها کار می کند. رابط مغز و کامپیوتر نورالینک شامل دستگاهی به اندازه یک سکه به نام N۱ است که ازطریق یک ربات با جراحی در مغز کاشته می شود. این شرکت هم اکنون درحال ارزیابی ایمنی رابط خود و همین طور توانایی آن برای کنترل کامپیوتر در افراد فلج است.
حرکت دادن نشانگر کامپیوتر یا بازوی مصنوعی برای رابط های مغز و کامپیوتر کار جدیدی نیست. در سال ۲۰۰۸، گروهی به رهبری اندرو شوارتز(Andrew Schwartz) در دانشگاه پیتسبورگ نشان دادند که یک میمون می تواند با بهره گیری از سیگنال های مغزش، بازوی رباتیک را کنترل کند تا غذا بخورد. بعد از آن، پژوهشگران به سراغ داوطلبان انسانی رفتند. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ که در مجله نیچر انتشار یافت، دو نفر که به علت سکته مغزی فلج شده بودند، توانستند یک بازوی رباتیک را بسادگی با فکر کردن به اشیا برای گرفتن اشیا هدایت کنند. در مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۶، مردی با رابط مغز و کامپیوتر با بهره گیری از یک بازوی رباتیک حس لامسه را به دست آورد.
رابط های مغز و کامپیوتر مورد استفاده در آن مطالعات، تنظیماتی آشفته داشتند که نیازمند خروج یک کابل از سر شرکت کنندگان و اتصال آن به کامپیوتری بود که سیگنال های مغز را رمزگشایی می کرد. در مقابل، سیستم نورالینک بی سیم است.
نورالینک در اوایل سال جاری در شبکه های اجتماعی نشان داد که رابط مغز و کامپیوتر آن می تواند برای کنترل مکان نمای کامپیوتر استفاده گردد. در یک ویدیو که در ایکس انتشار یافت، یک شرکت کننده با بهره گیری از دستگاه نورالینک به انجام بازی شطرنج و سایر بازی ها روی کامپیوتر پرداخت. نولاند آرباگ(Noland Arbaugh) که در سال ۲۰۱۶ بعد از یک حادثه شنا گرفتار فلج چهاراندام شده بود، اوایل سال جاری با وایرد در مورد این که چگونه ایمپلنت به او احساس استقلال داده است صحبت کرد.
آرباگ در ماه ژانویه برای دریافت ایمپلنت نورالینک تحت عمل جراحی مغز قرار گرفت، اما چند هفته بعد، دستگاه آغاز به کار نکرد. این ایمپلنت دارای ۶۴ رشته سیم نازک و انعطاف پذیر است که به بافت مغز نفوذ می کند. هر نخ حاوی ۱۶ الکترود است که سیگنال های عصبی را جمع آوری می کند. در ماه مه، نورالینک اظهار داشت که چندین رشته از مغز آرباگ پس زده شده و سبب شده اند که او بطور موقت کنترل مکان نما را از دست بدهد. نورالینک توانست با تغییر الگوریتم، کنترل آرباگ را بازیابی کند.
دومین شرکت کننده نورالینک، الکس نام داشت و ایمپلنت را در ماه ژوئیه دریافت کرد. مدیران نورالینک گفتند که اقداماتی را برای کاهش احتمال پس زده شدن نخ انجام دادند که همچون ی آنها کاهش حرکت مغز در طول جراحی و کاهش فاصله بین ایمپلنت و سطح مغز بوده است.
در مطالعه جدید بر روی بازوی رباتیک، امکان ثبت نام شرکت کنندگان مطالعه پرایم(PRIME) نیز وجود دارد. هنوز جزییات بیشتری در مورد مطالعه بازوی رباتیک در وب سایت نورالینک در دسترس نیست.
مارکوس گرهارت(Marcus Gerhardt)، مدیر عامل و یکی از بنیانگذاران بلک راک نوروتک(Blackrock Neurotech) که شرکت سازنده آرایه یوتا و ایمپلنت مغزی مورد استفاده در مطالعات قبلی کنترل اندام های رباتیک با ذهن است، می گوید: ما به نورالینک برای دریافت تاییدیه برای آزمایش امکان سنجی آنها تبریک می گوییم. هر پیشرفتی در فناوری عصبی ما را به توانمندسازی افراد دچار اختلالات عصبی نزدیک تر می کند.
برایان دکلوا(Brian Dekleva)، دانشمند محقق در لابراتوار مهندسی عصبی ری هب(Rehab) در دانشگاه پیتسبورگ، می گوید که بزرگترین چالش در دستیابی به کنترل بازوی رباتیک با رابط مغز و کامپیوتر، نیاز به کالیبره کردن است. او می گوید: هرچه کنترل پیچیده تر باشد، درجات آزادی بیشتری فراهم می شود و بطور کلی پروسه کالیبره کردن طولانی تر می شود. مردم نمی خواهند بنشینند و در آغاز هر روز نیم ساعت کالیبراسیون انجام دهند تا بتوانند از دستگاه خود بهره گیرند.
اگر بتوان بر این محدودیت غلبه کرد، رابط هایی که بازوهای رباتیک را کنترل می کنند می توانند به افراد فلج اجازه دهند تا کارهای ساده روزانه را بدون کمک انجام دهند.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب