توسعه یك بازوبند برای تشخیص حركات دست كاربر
به گزارش گروه هوش مصنوعی محققان ˮدانشگاه کالیفرنیا، برکلیˮ(University of California، Berkeley) آمریکا در مطالعه اخیرشان موفق به توسعه بازوبند پیشرفته ای شده اند که می تواند حرکات دست کاربر را شناسایی کند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، هم اکنون سیستم های بینایی کامپیوتری و دستکش های مجهز به سنسور که می توانند حرکات دست افراد را تشخیص دهند، وجود دارند. حال دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی یک فناوری نوین بعنوان جایگزینی برای فناوری های مذکور بوجود آورده اند که مزایای آن نسبت به دیگر فناوری ها بیشتر است.
سیستم های بینایی کامپیوتری عملکردشان بگونه ای است که نه تنها نیاز دارند که کاربر دست خویش را به صورت واضح در همه حال نشان دهد، بلکه نگرانی های در ارتباط با حریم خصوصی هم در این سیستم ها وجود دارد که نگران کننده است، به خصوص اگر چهره فرد در فیلم دیده شود. از سوی دیگر، دستکش های الکترونیکی هم امکان دارد سنگین و شکننده باشند و نتوان از آنها در همه موقعیت ها بهره برد.
به تازگی تعدادی از پژوهشگران آمریکایی با در نظر گرفتن این محدودیت ها، یک بازوبند لایه-نازک مجهز به تراشه کامپیوتری ایجاد کردند که دور بازوی کاربر بسته می شود و بعد از آن اگر کاربر در یک زمان چند حرکت را با دستان خود انجام دهد این بازوبند قادر به تشخیص آن است.
هنگامی که کاربر این کارها را انجام می دهد، سنسورهای الکتریکی تعبیه شده در باند بازوبند، سیگنال های عصبی را در ۶۴ نقطه از بازو تشخیص می دهند. سپس از این داده ها برای آموزش یک الگوریتم مبتنی بر هوش مصنوعی که می آموزد کدام الگوهای سیگنال با کدام حرکات همراه و مرتبط هستند، استفاده می شود. بعد از آن هنگامی که کاربر یکی از این حرکات را انجام می دهد یا حتی به انجام دادن آن فکر می کند، سیستم با تطبیق الگوی سیگنال عصبی که قبلاً آموخته است، می تواند تعیین کند که کدام حرکت در حال انجام می باشد. سیستم یاد شده هم اکنون قادر به تشخیص ۲۱ حرکت مختلف دست همچون مشت کردن، بالا بردن انگشت شست، دست را صاف نگه داشتن، بالا بردن هر انگشت دست و شمارش اعداد با کمک انگشتان دست است.
نکته مهم درباره فناوری مذکور این است که این الگوریتم به صورت خودکار آنچه را که به او آموزش داده شده به روز می کند. ازاین رو می تواند متغیرهای جدیدی مانند عرق روی بازو یا گرفتن بازو در یک حالت غیرمعمولی را هم تشخیص دهد. علاوه بر این، تمام عملیات پردازش درون تراشه انجام می شود و ازاین رو هیچ کدام از داده های کاربر به سیستم ابری منتقل نمی گردد.
محققان امیدوارند تا با توسعه بیشتر فناوری مذکور بتوانند کاری کنند که این فناوری بتواند در برنامه هایی مانند کنترل حرکت وسایل الکترونیکی، حقیقت مجازی یا عملکرد دست های رباتیک و یا پروتز مورد استفاده قرار گیرد.
یافته های این مطالعه که توسط پروفسور "جان رابائی"(Jan Rabaey) انجام شده، اخیراً در مجله "Nature Electronic" انتشار یافته است.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب