چربی گردن، احتمال ابتلاء به مشكلات قلبی را بیشتر می كند
خراسان رضوی پژوهشگران دانشگاه گرانادا اسپانیا (UGR) هشدار دادند که تجمع بافت چربی در گردن (چانه و قسمت عمیق تر یعنی بین ماهیچه ها و اطراف مهره های گردن) که پیش بینی کننده چاقی مرکزی و کلی است، خطر بیماری کاردیومتابولیک و التهاب در بزرگسالان کم تحرک را بیشتر می کند.
به نقل از مدیکال اکسپرس، بطور سنتی، تجمع بافت چربی احشایی یا چربی عمقی یکی از عواملی است که به شدت با خطر ابتلاء به بیماریهای قلبی و التهاب مزمن در انسان مرتبط می باشد. بااین حال، این ارتباط تثبیت شده پژوهشگران را وادار کرده است تا حدی از مطالعه سایر رسوبات چربی و ارتباط بالینی / بیولوژیکی آنها غافل شوند.
ماریا خوزه آریاس تیلز، یکی از پژوهشگران این تحقیق در UGR اظهار نمود: نتایج چندین تحقیق نشان داده است که تجمع چربی در گردن نسبت مستقیم با افزایش وزن یا چاقی دارد و الگوهای خاص تجمع چربی برمبنای جنسیت را توضیح می دهد.
در حقیقت، تجمع بیشتر چربی در برخی از قسمت های بافت گردن خصوصاً در قسمت های عمیق تر با احتمال بیشتر خطر ابتلاء به کاردیومتابولیک ارتباط دارد.
آریاس تیلز می گوید: «شواهد جمع آوری شده تا به امروز برمبنای آزمایش های انجام شده بر روی بیماران مبتلابه تومورهای خوش خیم، بدخیم یا سایر بیماریهای مزمن است و باید بررسی کرد که آیا می توان آنرا به بزرگسالان نسبتا سالم تعمیم داد.»
این مطالعه قسمتی از پروژه ACTIBATE (فعال کردن بافت چربی قهوه ای بوسیله ورزش) است. این تحقیق به سرپرستی جاناتان رویز رویز انجام شد و نتایج آن در مجله بین المللی چاقی منتشرشده است.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که تجمع چربی در گردن (اندازه گیری شده با اسکن توموگرافی کامپیوتر ای) و همین طور توزیع آن در قسمت های مختلف با خطر بیشتر ابتلاء به کاردیومتابولیک و وضعیت التهابی بالاتر در بزرگسالان جوان (صرف نظر از مقدار چربی کل و احشایی) مرتبط می باشد. علاوه بر این، پژوهشگران مشاهده نمودند که این تجمع چربی در گردن به اندازه تجمع چربی احشایی عاملی قدرتمند در پیش بینی خطر کاردیومتابولیک و وضعیت التهابی بویژه در مردان است.
فرانسیسکو میگوئل آکوستا مانزانو، از پژوهشگران اصلی تحقیق اظهار نمود: «بنابراین، این نتایج بر لزوم تحقیقات بیشتر در راه جدید، برای درک بهتر اثر تجمع چربی در قسمت بالاتنه (ازجمله گردن) و عواقب بالینی آن، خصوصاً درخطر ابتلاء به بیماری قلبی و التهاب تاکید می کند.»
ایشان سپس اضافه کرد: ما هنوز کارهای زیادی باید انجام دهیم. ما باید بافت چربی گردن را با عمق بیشتری بررسی نماییم تا نقش بیماری زایی آنرا در چاقی و بیماریهای متبط و همین طور اهمیت بیولوژیکی آن درک نماییم. همین طور دانش کمی در مورد خاصیت های ریخت شناختی یا خاصیت های مولکولی سلول های چربی موجود در این رسوبات داریم و دراین زمینه نیازمند مطالعات اساسی هستیم. با افزایش دانش خود در مورد این رسوبات، می توانیم تعیین نماییم که آیا مداخلات خاص (به عنوان مثال ورزش بدنی و یا مصرف کالری محدود) می تواند به کاهش تجمع چربی در گردن (و همین طور چربی کل) کمک نماید و آنها را ازنظر بالینی پیاده سازی نماییم.
بیماری کاردیومتابولیک نخستین بار توسط محققی به نام پسکاتلو در مقالات فیزیولوژی عنوان شد. وی مجموعه ای از بیماریها شامل فشارخون بالا، سطح غیرطبیعی چربی خون، بالا بودن میزان انسولین خون و عدم تحمل گلوکز که درنهایت منجر به بیماری قلبی – عروقی و دیابت نوع ۲ می شوند را بعنوان بیماریهای کاردیومتابولیک توصیف کرد.
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب